Κούλα Αδαλόγλου

 το ταξίδι σε έναν Οδυσσέα του θηλυκού εαυτού:

Οδυσσέα Dear,
ελπίζω να περνάς καλά με την αντροπαρέα σου.
Και να σου πω ότι, παρά την άρνησή σου για βοήθεια,
βρήκα τους αριθμητικούς συσχετισμούς που με
βασάνιζαν.
Ευελπιστώ, λοιπόν, να ολοκληρώσω το υφαντό που
σχεδιάζω.
Με άλλα λόγια, τα καταφέρνω και χωρίς εσένα!

2013, Σαιξπηρικόν εκδόσεις 

τα καλά ποιήματα αντέχουν στους χρόνους μας, καθίστανται διαχρονικά, 

είναι η περίπτωση αυτής της συλλογής της Σαλονικιάς αλλά και οικουμενικής Κούλας Αδαλόγλου, δεν είναι η πρώτη φορά που έχει επισύρει την προσοχή μας και την έχει κρατήσει εκεί, με αέρινες χειροπέδες. Στην πρώιμη δεκαετία της υπερ~ευεξίας των κοινωνικών δικτύων, όταν ακόμη ανθούσαν τα ιστολόγια και επικοινωνούσαμε με ηλεκτρονικά μηνύματα της στιγμής, η Κούλα Αδαλόγλου επέλεξε να συντάξει σειρά ποεμαρίων με κρυφό αντικείμενο τον τωρινό-τοτινό- τρόπο επικοινωνίας, όπου όλο και περισσοτέρο υποχωρούσε η προσωπική επαφή, αντικαθιστώμενη βαθμηδόν με την εικονική πραγματικότητα του ζοομ και του σκάιπ, σύροντας την προσοχή μας στα αυτονόητα, αν τούτα ήθελον υπάρξει και υλοποιηθεί: ο Οδυσσέας, των Κυκλώπων και Λαιστρυγόνων, συναντά επιτέλους οίκοι την Πηνελόπη γνάθουσα, πλην, από καιρού, την δική της αυτοτελή ύπαρξη, σκοτούρα της για τον πολυμήχανο πρώην σύγκοιτό της, ούτε που τον θέλει στην κλίνη της πια. Πρόκειται για μία συλλογή, γραμμένη σύγχρονα, ως τώρα, μέσω ηλεκτρονικών μηνυμάτων της εποχής. Αντέχει στο σήμερα και θα αντέξει στο επόμενο αύριο, θαρρώ.

(ΟΔΥΣΣΕΑΣ, ΤΡΟΠΟΝ ΤΙΝΑ)

Καλέ μου Οδυσσέα,

Αδυνατώ να καταλάβω.

Τι σου ζητώ, ένα χάδι, ένα χαμόγελο.

Πρέπει να ’ρθουν τα πάνω κάτω,

για να μου δείχνεις αφοσίωση;

*****

Θα ’ρθεις πάλι για έρωτα.

Θα παραληρεί το γιασεμί

θα ξεσαλώνουνε τα μικροπούλια.

Δε θα μπορέσω να ανταποκριθώ.

Θα’ χω πληγές.

Σου το’ χω πει, δε θέλεις να τ’ ακούσεις:

Σαν μένω μόνη μου

ματώνει η μνήμη. 

Σαν ένα τάνγκο ακούγεται αυτό: https://www.youtube.com/watch?v=iW71-sVyMzM